Ervaringen

Derealisatie – behandeling van I.-19jr Opbouw van de derealisatie 2 jaar geleden heb ik bij een vriend van mij een hasj/wiet brownie gehad, onbedoeld, ik wist niet dat dit in de brownie zat. Het effect kickte dus niet direct in en op de weg naar huis begon ik het te merken. Eenmaal thuis aan gekomen in bed begon ik me slecht te voelen en paniekerig. Ik heb 4/5 uur lang liggen baden in zweet van de angst in bed, gelukkig ben ik daarna nog wel in slaap gevallen. De dag erna had ik ernstige brainfog, ik had het gevoel alsof mijn gedachtes in een mist hingen, niet goed te vinden waren. Dit hield een week aan, in die week had ik al de gekste dingen bedacht van wat het kon zijn. Na die week trok het weg tot een paar maanden later toen ik met vrienden op een avond besloot te blowen. De dag erna had ik weer last van brainfog, met de ervaring van de vorige keer was ik niet al te ongerust aangezien het toen ook weg trok. Deze keer gebeurde dat niet, ik heb anderhalf jaar lang met brainfog rondgelopen, de ene dag heftiger dan de andere, er waren zelfs dagen dat ik er bijna geen last van had. Dit hield aan tot ik met vrienden truffels probeerde. De eerste keer ging goed en ik vond het ook leuk, de tweede keer leek alles veel persoonlijker en het ging een stuk minder goed. Gelukkig duurde het niet lang meer. Hier bleef ik een tijdje in hangen tot ik nog een keer blowde en ernstige ruzie met mijn vader kreeg. Vanaf dit punt begon ik daadwerkelijk te derealiseren/depersonaliseren. Alles werd moeilijker en ik raakte vaak in paniek aangezien ik geen idee wat er met me gebeurde. Ik ben bij de huisarts geweest en die had geen idee wat het was, via via ben ik bij de crisisdienst gekomen die het afdeden als niet ernstig genoeg omdat 'ik me niet verdrietig/boos/depressief voelde'. Aangezien me de derealisatie te veel werd ben ik actief gaan zoeken, wat ik nou kon hebben. Na veel zoeken kwam ik erachter dat ik duidelijk derealisatie had/heb. Toen ben ik gaan zoeken naar een therapeut waarna ik bij Ben Meijer uitkwam. Derealisatie Ik wil kort uitleggen hoe de derealisatie voor mij voelde. Het voelde alsof ik ver van mijn eigen lichaam af zat en alsof ik mezelf niet bestuurde. Het was alsof ik een marionet van mezelf was. Er zat 'iets' tussen mij en mijn lichaam. Dit iets voelde als een dik wolkendek, een onrustige storm die mijn leven een hel maakte. Af en toe schoot ik zeer kort door het wolken dek en voelde ik enkele emoties, dit duurde hooguit een seconde. Therapie derealisatie Ik heb 5 sessies met Ben gehad, waarin we in de eerste mijn grootste trauma, de brownie, onder handen namen. Ik voelde vrij direct verbetering, alsof er een last van mijn schouders was, helaas was ik nog steeds gederealiseerd. In de andere 4 sessies zijn we symptomen gaan bestrijden en zoals ik het zie 'traumatische rommel' gaan opruimen. Samen met Ben heb ik inzicht gekregen in hoe ik in elkaar zit als mens en belangrijker als geest. Ik heb na de 3e sessie een zware week gehad, ik had het gevoel alsof ik het niet meer aankon, er kwamen ontzettend veel oude gevoelens letterlijk naar boven borrelen, ik heb misschien wel 3 dagen zitten huilen. Terwijl dit zeer negatief klinkt is dit een mijlpaal geweest, ik voelde weer en op de momenten dat ik met mijn gevoel bezig was voelde het ook daadwerkelijk goed, en van mezelf. Na deze 3 dagen voelde ik me ontzettend opgelucht, alsof er wolken wegtrokken uit de storm. De week daarna heb ik ook een grote stap gemaakt, tijdens een sessie maakte ik daadwerkelijk weer contact met mijn lichaam. Ik ben nog steeds verrast hoe geweldig mijn onderbewustzijn dit aan mij heeft vertaald. Tijdens de EFT focuste ik mij op: Ik maak contact met mijn lichaam. En dit gebeurde. Ik zag hoe ik naar beneden viel alsof ik een houten pop was en een touw vast pakte dat recht naar mijn hersenen liep, in mijn val sloot ik dat touw aan waar het was afgebroken. Dit was tevens mijn laatste sessie. Na de therapie Na de therapieën ben ik veel gaan denken aan mijn jeugd, aan mijn persoonlijkheid en aan het gezin waar ik in ben opgegroeid. Voor mij bleek dit de sleutel te zijn naar verdere integratie in mijn lichaam. Ik voelde dat er een blokkade zit/zat naar mijn jeugd. Ik ben erachter gekomen dat mijn derealisatie in direct verband staat hoe mijn vader met mij omging/gaat. Hier wil ik verder niet op in gaan. Daarbij is het belangrijk voor mij om daadwerkelijke rust te nemen. Niet voor de TV gaan zitten, dat werkt averechts voor mij. Ik ga graag rustig zitten en ik focus op één object of doe mijn ogen dicht. Dan denk ik rustig na en probeer ik niet te oordelen. Op deze manier kwam ik erachter dat de derealisatie een OBSESSIE is, iets wat zeer belangrijk is om te weten. Toen ik hierachter kwam ben ik het gaan negeren, zo weinig mogelijk op letten, wat moeilijk is aangezien het een constante factor in mijn leven is/was. Daarbij ben ik veel gaan sporten waardoor ik veel op mijn lichaam kan letten, nette bewegingen maken zodat ik nergens anders aan denk dan aan mijn lichaam, en dat is gewoon een heel fijn gevoel. Hierbij ben ik gestopt met suikers eten in de vorm van zoetigheid, dit helpt ook. Ook probeer ik zoveel mogelijk passieve bezigheden zoals tv kijken te vermijden. Hierdoor voel ik me sloom en slecht, daarom teken ik veel, sport ik veel en game ik veel(dit klinkt raar, maar door intensief gamen focus ik me niet op mijn derealisatie). Buiten de therapieën om zal ik eerlijk zijn, om van derealisatie af te komen is hard werken, het vereist discipline. Ook met therapie is het geen koud kunstje, je moet je aanpassen aan je ziekte. Hoe ik me nu voel Na een half jaar aan ernstige derealisatie te hebben geleden kan ik nu zeggen dat ik verder met mijn leven kan en ga, ik heb nog steeds last van derealisatie, maar letterlijk nog maar 10% van wat het was. Ik kan me weer focussen op mijn leven. Ik merk dat hoe verschrikkelijk de derealisatie was het heeft me een beter mens gemaakt, het motiveerd me om het beste uit mezelf te halen en hard te werken voor de dingen die ik wil bereiken. Het enige wat ik nog kan zeggen is keep your head up, met hard werken is er een uitweg.

I.

Man, 19 jr

Ik ben een vrouw van 24 en ik heb voor mijn gevoel mijn hele leven al last gehad van derealisaties. Hierdoor had ik veel angst en paniek klachten. De angst is eigenlijk altijd al aanwezig geweest. De paniekaanvallen begonnen rond mijn 16e jaar. Tijdens de heftigere periodes (rond mijn 19e) was de angst en paniek zo erg dat ik niet normaal meer kon functioneren. Ik heb 2 jaar lang bij een psycholoog gelopen en 1 jaar lang antidepressiva geslikt. Niets hielp.. Na weer een periode van ernstige angstklachten ging ik weer opzoek naar hulp. Ik kwam bij Ben terecht en na de eerste paar trainingen was ik al van mijn ergste paniekklachten af. De therapieën waren erg behulpzaam en eenvoudig om zelfstandig te doen. De angst was niet meer overheersend en ik kreeg simpele handvatten aangereikt waardoor ik zelf thuis ook aan de gang kon met zaken waar ik last van had. Na meerdere trainingen is mijn derealisatie erg verminderd. Ik ben hier erg blij mee. Ik heb in totaal 7 afspraken gehad met Ben en binnen 3 maanden was ik zo goed als klachten vrij. De trainingen en oefeningen helpen echt! En ik zou het iedereen aanraden die kampt met derealisaties en depersonalisaties! Het heeft mijn leven voorgoed veranderd. K.

K

Vrouw, 24 jr.

Hallo ik ben Miles en ik ben 16 jaar, ik kreeg de derealisatie nadat ik op een feestje had geblowd. Die avond heb ik ook helemaal niet geslapen. Toen ik in de ochtend naar huis fietste voelde ik me nog steeds heel erg onder invloed en ik voelde me erg afgevlakt. Het voelde alsof ik geen verbinding had met de wereld, en de jongen die naast me fietste leek echt heel erg van me vandaan. Hier ben ik erg van geschrokken. Ik dacht dat ik nog onder invloed was dus ben ik maar gaan slapen. Toen ik me drie dagen daarna nog zo voelde raakte ik in paniek en heb ik me eigenlijk opgesloten op me kamer. Vervolgens ging ik zoeken naar wat het was en kwam ik op derealisatie uit. Ik las dat het wel weg zou gaan en dat stelde me gerust. De derealisatie werd heel vaak minder maar helaas schoot ik er altijd weer in terug. Na 4 maanden heb ik het uiteindelijk tegen me moeder verteld, nadat ik een soort paniek aanval kreeg op het voetbalveld. Toen kwamen we uit bij Ben Meijer, me moeder heeft toen contact opgenomen hij vertelde me moeder dat hij me van de derealisatie af kon helpen. Dat was heel geruststellend voor me. De eerste sessies gingen over het verweken van de gebeurtenissen, Zoals bijvoorbeeld die paniek aanval op het voetbalveld. De sessies daarna gingen over het verwerken van de angsten zoals het bang zijn voor de derealisatie en het niet willen voelen van bepaalde emoties. Ik heb mezelf hier heel erg kennen, je komt ook veel dingen tegen die je eigenlijk onbewust doet. Nadat alle trauma’s en angsten zijn verwerkt hebben was het de bedoeling om terug te komen in me lichaam. Hiermee word bedoeld het weer gaan voelen van je lichaam en het weer in het nu leven. De derealisatie werd bij mij midden in de sessies al veel minder, na ongeveer 2 sessie was de derealisatie nog maar 30 procent van wat het was. Toen ik klaar was met alle sessie was de derealisatie vrijwel weg. Wel kwam de derealisatie vaak op school wel een heel klein beetje terug maar helemaal niks vergeleken met wat het was en dat heb ik nu ook al niet meer. Wel kwam de derealisatie laatst weer een beetje terug omdat ik geopereerd moest worden. Maar na het doen van de oefeningen was het als snel weer weg. Ik heb er ongeveer 6 sessies over gedaan. Ben Meijer is een hele fijne man om mee te praten en slaat altijd de spijker op ze kop. Ik raad het dus zeker aan om hem te raadplegen.

Miles

man, 16 jaar.

Ik heb veel therapeuten gezien voor mijn derealisatie. Ik had hier zeker al 10 jaar last van. Voorgaande therapeuten wisten helaas, met de beste bedoelingen, niet zo goed wat derealisatie was en konden mij ook niet echt helpen. Na wat googlen kwam ik uit bij EFT-therapeut Ben Meijer. Na het eerste contact had ik sterk het gevoel dat hij begreep waar ik het over had en begreep hoe de klacht in elkaar stak. Dat was erg prettig. Ik zou het omschrijven als dat ik bij Ben Meijer opnieuw heb leren voelen. Alle gevoelens waar ik zo bang voor was, hebben we tijdens de therapie op een heel veilige en prettige manier behandeld. In het begin snapte ik niet wat de therapie precies deed, maar Ben leerde mij al gauw op mijn gevoel te vertrouwen, en mijn gevoel zei mij dat ik me beter begon te voelen. Sterker, rustiger. Ben Meijer is zeer begaan en betrokken. Iedere sessie merkte ik verbetering. Ik ga niet liegen; het is ontzettend hard werken, en dat is het nog steeds. Alle gevoelens die je zo lang hebt weggeduwd komen weer omhoog, en daar de ruimte aan geven, kun je alleen zelf doen. Maar, goede begeleiding daarbij is heel belangrijk, en die krijg je bij Ben Meijer.

M.

M. psychologe - 28 jaar.

Mijn naam is Rob, ik ben 56 jaar en werkzaam als financieel adviseur. In 2014 kreeg ik een zware burnout, met alles erop en eraan. Hyperventilatie, zweten paniekaanvallen en het was net of ik afstand nam van de wereld, alsof alles niet echt was. Heb twee maanden 17 uur per dag in bed gelegen, en heb hulp gezocht bij een psycholoog. Deze heeft mij geholpen om anders in het leven te staan, ook heeft hij mij geholpen om van de hyperventilatie af te komen. Langzaam maar zeker ging het wat beter met me, het enig wat bleef was dat gevoel in mijn hoofd dat alles onwerkelijk was. De psycholoog zei dat dat veel tijd nodig heeft, en dat hij mij verder hiermee niet kon helpen. Ik dacht dat ermee moest leren leven. Op een schaal van 1 to 10 voelde ik me een 3 of 4 (tien is top). Eind 2017 besloot ik dat dit niet langer zo kon en ben gaan zoeken op internet. Ik kwam erachter dat ik derealisatie heb, was eigenlijk wel blij dat ik iets had wat bekend was. Ik kwam in januari 2018 op de site van Ben Meijer terecht , en dat sprak mij erg aan. Ik woon in het midden van het land en moest een uur rijden naar Apeldoorn, maar dat maakte mij niet uit, ik wilde geholpen worden. In het eerste gesprek was ik ontzettend gespannen en had erg veel last van derealisatie. Het was soms net of ik weg zou vallen. Ben heeft me gerust gesteld en is kordaat aan de slag gegaan. Ben heeft mij stap voor stap geholpen, hij luisterde goed naar mijn probleem, gaf me oefeningen mee en vertelde veel over hoe de mens en natuur in elkaar zit. Ik ben 6 keer bij hem geweest en voelde me langzaam maar zeker beter. Op dit moment voel ik mij regelmatig een 6 en de laatste week zelfs een paar keer een 7, en voel dat ik nog stappen ga maken. Ik voel me zekerder en blijer. Soms is het een dag wat minder, maar daar maak ik me niet meer druk om. Ik heb pas Ben nog gebeld omdat ik me wat onzeker voelde, hij snapte precies wat ik bedoelde en heeft me daarmee geholpen. De derealisatie is er soms nog wel, maar veel minder heftig en met de oefeningen van Ben verdwijnen ze snel.

Rob

56 jaar, financieel adviseur.

De ervaring van M., Ik kwam bij Ben terecht voor mijn (milde) derealisatieklachten, waar ik een paar maanden last van had. Slechts na één sessie voelde de wereld voor mij al een stuk helderder aan (kleuren leken felle geluiden leken dichterbij etc). Na drie sessies is bij mij de derealisatie verdwenen. Hier wil ik wel aan toevoegen dat ik nog niet erg lang last had van de derealisatie en dat ik geen diepe trauma’s had die hier ten grondslag aan lagen. Daarmee ben ik erg blij dat ik toch de stap heb gezet om in therapie te gaan (wat ik best een enge stap vond om te nemen). De wereld om me heen voelt nu weer ‘gewoon’ en af en toe heb ik momenten waarop ik de wereld super helder zie (wellicht zelfs helderder dan voordat ik last kreeg van derealisatie). De therapie is dus zeker geen wondermiddel, je zult geconfronteerd worden met angsten en nare gevoelens, maar het is het voor mij helemaal waard geweest. Wat ik dan ook kan aanraden voor wie overweegt om bij Ben therapie te volgen: zeker doen, maar doe ook vooral thuis de oefeningen die je meekrijgt! Ik heb veel aan de sessies bij Ben gehad, maar de echte vooruitgang kwam bij mij vooral tijdens het doen van de oefeningen thuis. Hier blijf ik dan ook mee doorgaan, ook al zijn mijn derealisatie-klachten zo goed als weg. Ik denk namelijk dat deze oefeningen positieve effecten blijven geven in allerlei aspecten van mijn leven. Ik heb slechts af en toe nog gederealiseerde momenten, maar dan weet ik nu ook de oorzaak ervan te achterhalen (in mijn geval veelal stress of nervositeit voor een bepaalde situatie/persoon) en deze ook op te lossen.

M

21 jaar, vr.

Mijn naam is Y. Ben Meijer heeft me gevraagd om een ervaringsverhaal te schrijven over mijn klachten en herstel van depersonalisatie. Ik ben een vrouw van 31 jaar, en ik heb eigenlijk sinds mijn 10e levensjaar last ervan. Ik ben opgegroeid in een gezin met 2 broers en een moeder, mijn vader is eigenlijk mijn gehele leven afwezig geweest. Vanaf mijn 10e jaar kreeg 1 van mijn broers ernstige woedeaanvallen en was er dagelijks sprake van agressie, angst voor agressie, en het was eigenlijk meer overleven dan leven tot mijn 16e levensjaar. Op mijn 16e ben ik het huis uitgegaan om mijn dromen te gaan leven (wat gelukt is), en ik heb jaren lang in het buitenland gewoond. Toen ik 28 was, ben ik terug verhuisd naar het dorp waar mijn familie nog steeds woont vanwege mijn zwangerschap en mijn kindje dat op komst was. Binnenin mijn familie heb ik behoorlijk wat traumatische ervaringen opgedaan: Slachtoffer van geweld, mijn vader die erg negatief aanwezig was, mijn jongste broer die opgenomen werd in 2013 vanwege zijn psychotische kwetsbaarheid, en mijn vader die zichzelf uit ons leven heeft verwijderd. Ook heb ik een moeder die erg gesloten is, en een oudere broer die eigenlijk nooit de rol van oudere broer op zich heeft genomen en zeer afstandelijk is geweest altijd. Thuis werd er eigenlijk nooit gepraat, emoties werden niet gedeeld, en ik voelde dus ook nooit echt een connectie met mijn gezinsleven. Angst, agressie, negativiteit, en geslotenheid zijn begrippen die overheersten: Uiteraard zijn dit niet echt begrippen voor een veilige, stabiele basis. Vanaf kinds af aan heb ik (onbewust, automatisch) geleerd om mijn eigen gevoel opzij te zetten en in de overlevingsstand te gaan zitten waarin ik mijn familieleden (moeder, broers) ging helpen om zich beter te doen voelen. Wat er dan gebeurde is dat ik geen oor had naar mijn eigen gevoel, maar in plaats daarvan mijn eigen gevoel opzij zette en me ging aanpassen (= depersonalisatie) voor anderen, en hen wilde “redden”. Het was voor mij dan ook een enorme opluchting dat ik mijn dromen achterna ben gegaan ver weg van mijn familie, en mijn eigen (positieve) leven heb kunnen creëren. Ik merkte dat ik in het buitenland in veel mindere mate last had van depersonalisatie, maar omdat ik nooit heb geleerd hoe ik met mijn gevoel kon omgaan, vond ik wel weer andere manieren om mijn gevoel te onderdrukken (Mannen, uitgaan). In Nederland merk ik dat ik in veel grotere mate last heb van mijn depersonalisatie en ik ben erachter gekomen dat mijn familie 1 van de grootste triggers is voor mijn DP. Het lijkt wel een onbewust, ingeslopen patroon/overlevingsmechanisme, omdat ik vroeger (in de leeftijd van een meisje naar een vrouw) niet anders kende natuurlijk. Ik heb dit jarenlang niet onder ogen willen zien, tot een tweetal jaar terug (dankzij de therapie van Ben) Eigenlijk pas sinds mijn zwangerschap ben ik goed naar mezelf gaan kijken, mijn motivatie was en is mijn zoontje, om de beste versie van mezelf te worden. Ik ben toen hulp gaan zoeken. De GGZ kwam met de diagnose “depersonalisatie”, en ik ben toen gaan googlen naar een therapeut die hierin gespecialiseerd is. Ik kwam uit bij Ben Meijer en ik heb gedurende een jaar ongeveer 10 sessies met hem gehad. Ik vond het doodeng om te beginnen!! Omdat het toch confronterend is om jezelf en je diepliggende pijnen onder ogen te zien. Daarnaast was ik nooit echt een prater over mijn eigen gevoel, wederdom omdat ik dat dus nooit heb geleerd. De sessies met Ben hebben mij enorm geholpen. Ik heb bij hem geleerd dat er dus overduidelijk méér mensen zijn met DP/DR (Wat een geruststelling was dat voor mij!!). Ik wist namelijk altijd al dat ik “anders”was, maar ik had geen idee wat dit nou was! Jaaaarenlang heb ik ermee geleefd en ik was er eigenlijk onbewust van. Ik paste me onbewust automatisch aan, pakte de rol van ‘helper’op me, of ging juist alles uit de weg waarbij ik DP had. Het feit dat ik er steeds bewuster van werd 2,5 jaar geleden, en er zelfs een naam voor was (!!), maakte het dus ook mogelijk om er wat aan te doen. Hoe móeilijk ook, ik was vastberaden om vanalles onder ogen te gaan zien, omdat ik voor mijn gevoel niet meer door kon gaan op mijn ‘oude manier’. Nu dat ik een zoontje had/heb om voor te zorgen, was (en ben) ik uiterst gemotiveerd om mijn “wonden” te helen zodat ik puur kon gaan zijn voor mijn zoontje en mijn beschadiging niet (onbewust) op hem zou gaan reflecteren. De sessies met Ben, wat ben ik er dankbaar voor. Hij heeft me in laten zien dat ik mág voelen, dat het Niet mijn verantwoordelijkheid is om anderen te redden. Dat ik belangrijk ben, dat mijn gevoel en het kind in mij Zeker gezien mag worden. De sessies waren soms zeer pijnlijk en confronterend, maar Ben deed me veilig voelen bij hem, alles wat ik voelde en uitsprak was prima. Ook zei hij dat ik alles aan kan, en dat huist het onderdrukken van gevoelens alles véél erger maakt. Ik heb nu geleerd, dat als je een gevoel DOORVOELT, en eerlijk bent naar jezelf, dit dan juist dichterbij jezelf brengt. Ook heb ik ervaren en geleerd dat er een scheiding is tussen je hoofd (denken) en je hart (voelen). In mijn persoonlijke ervaring is het zo, dat als ik in mijn hoofd zit, ik in DP schiet. Als ik vóel, en in mijn hart zit, kom ik uit DP. Dan ben ik dichtbij mezelf, dan hoef ik me niet aan te passen. Ben gebruikte de woorden “Van controle naar vertrouwen”, en ik vergeet dit nooit meer. Als je in controle zit, zit je in je hoofd. Daarentegen als je vertrouwen hebt, zit je in je gevoel, dichtbij jezelf. Ook zei hij, dat als ik aan het strugglen was met bepaalde gevoelens (erg verdrietig, DP, angstig, etc) of er weerstand tegen had en dus in mijn hoofd zat, dat dat de prijs is die ik betaal voor het NIET WILLEN VOELEN. Natuurlijk is DP nog niet helemaal weg uit mijn leven. Ik heb bijvoorbeeld nog steeds DP bij mijn familie, en soms komt het ineens omhoog. Het feit dat ik er nu BEWUST van ben, geeft me demogelijkheid om ermee om te leren gaan. Als het er is, heb ik verschillende dingen die ik kan doen: Ik sta vaak echt even bij mezelf stil: “Wat voel ik? Hoe voel ik me nu?” En dan voel ik de shift gaan van mijn hoofd naar mijn hart, waardoor ik weer dichterbij mezelf kom. Soms lukt dat me niet, en wat ik dan doe (en deze is erg belangrijk), is accepteren dat het er even is, het is OK. Ik ben altijd al een persoon geweest die veel tijd voor mezelf nodig heeft. Als ik dan een moment voor mezelf heb, kom ik weer even echt tot mezelf en doe ik soms oefeningen van Ben om weer even tot mezelf te komen. Die helpen me echt. Ik heb ook denk ik wel het geluk dat ik heel sterk en vrij snel tot mezelf kan komen. Soms ook zeker niet, maar dan ben ik lief voor mezelf en heb ik geduld met mezelf, en probeer ik te accepteren dat het even zo is. “DP hoort bij mij, het is OK” zeg ik dan tot mezelf. Ik heb namelijk ook een hele tijd gehad dat ik mezelf ging veroordelen over het feit dat ik DP had, dit maakte het uiteraard alleen maar erger. Soms (zelden) doe ik dat nog, maar nogmaals: Omdat ik me nu bewust ben van alles, kan ik er beter mee omgaan. Ook praat ik meer over mijn eigen gevoel, en ik merk dat mij dit ook helpt om dichterbij mijn gevoel te komen en voor mezelf op te komen, mezelf meer te laten zien. Vroeger praatte ik eigenlijk nooit over mijn gevoel, ik wilde anderen niet lastig vallen en ik schoot automatisch in de rol van helper waardoor mijn eigen gevoel volledig verwaarloosd werd. Ik doe dat nu niet meer. Het was een pijnlijk proces waarin ik veel vriendschappen ben verloren (de “takers”), maar ik heb nu zóveel meer rust in mijn leven OMDAT IK EN MIJN GEVOEL ER SIMPELWEG TOE DOEN, en ik hiervoor opkom. Don’t get me wrong: Het blijft een leerproces met ups and downs, but that’s life right?

Y.

31 jaar, vr.

Het begon allemaal op mijn 18de op een avond kreeg ik onwijs last van hart kloppingen zo erg dat ik naar de eerste hulp ben gegaan. Daar aangekomen zeiden de artsen dat ik hyperventilatie had en ik mij geen zorgen moest maken. Die avond kon ik nog niet slapen en voelde ik mij eigenlijk onwijs rot en nog steeds niet gerustgesteld. Sinds die avond heb ik mij jaren verschrikkelijk rot gevoeld, angstig de deur niet meer uit willen. Ik had last van klachten of ik in een soort droom leefde of dingen niet echt waren. Later bleek dat dit bij de symptomen hoorde van DPS waarschijnlijk is dit ontstaan uit een jointje die ik paar maanden daar voor heb gerookt en ik onwijs van in paniek ben geraakt. In al die jaren heb ik heel veel ondernomen. Ik ben naar de huisarts gegaan, met psychologen gaan praten omdat ze zeiden dat ik hier mee moest leven en het maar gewoon paniekaanvallen waren. Ik ben naar ademtherapie geweest, naar een klassieke homeopaat en uiteindelijk zelfs medicijnen gaan slikken, dit omdat ik draaiduizelig was en mijn huisarts dacht dat het weer hyperventilatie was maar dit bleek later gewoon te komen door vocht wat in mijn oor buis zat. 4 jaren heb ik mij rot gevoeld moe, kapot en zat er ook onwijs door heen ik voelde mij zelfs een beetje depressief of ik burn-out had. Natuurlijk had ik ook wel is een goeie dag maar er ging geen dag voorbij dat ik er niet aan dacht. Ik voelde me onwijs onbegrepen niemand snapte het mijn klachten : het gevoel of ik in een droom leefde rare gedachtegangen zoals bang om dood te gaan bang om een psychose te krijgen bang om de controle te verliezen hielden mij elke dag bezig. Op 1 dag kwam er een patiënt bij ons in de praktijk en vertelde hij mij dat hij bij de GGZ werkte en gaf mij zijn kaartje en vertelde dat als er ooit iets was ik hem altijd mocht bellen. na twee weken twijfelen heb ik hem gebeld en mijn verhaal verteld. Hij heeft mij toen doorverwezen naar Gerard Alderliefste van het Drugsinfoteam, https://www.drugsinfoteam.nl/. Ik heb mijn verhaal toen aan Gerard verteld en hij begreep mij, hij noemde klachten op waar ik last van had wat een opluchting was dat. Ik vertelde hem dat ik al 6 jaar met deze klachten rond liep. Hij stelde mij voor om eens bij Ben Meijer langs te gaan om daar een sessie te volgen. Ik heb toen gelijk met ben een afspraak gemaakt en ging die zelfde week nog langs. Die dag was ik onwijs zenuwachtig hij stelde mij een paar vragen en als snel begonnen we met de kloptechnieken. Ik moest dingen waar ik bang voor was benoemen en deze weg kloppen. Ik kan je wel vertellen dat dit zeer bijzondere ervaring is. Ik moest de angst weg kloppen maar verrek ik voelde gelijk dat de angst minder werd en uiteindelijke zelfs niet meer dat stukje goed kon herinneren . Na deze sessie ben ik er thuis flink mee aan de slag gegaan. Deze week was een week met pieken en dalen, ik mocht Ben altijd whats- appen en dat deed ik dus ook. De week erna had ik weer een afspraak met Ben Meijer. Bij deze afspraak zou Gerard Alderliefste, arts van Druginfoteam,, ook aanwezig zijn. Bij deze sessie leerde Ben mij de lift techniek zelf heb ik hier heel veel aangehad. In het begin voelde bepaalde technieken wel wat apart maar als je eenmaal ziet dat het werkt maakt dat allemaal niet meer uit. Na deze week voelde ik mij weer veel beter, ik dacht er niet meer constant aan en het leek wel of ik het al meer accepteerde. Ik liet de lift techniek over mij heenkomen er leek wel een knop omgezet te zijn want het was allemaal niet meer zo erg. De week erna had ik weer een afspraak met Ben tijdens deze sessie gingen we kijken hoe ik reageerde op andere mensen vrienden , op de omgeving ,op hoe ik op dingen om mij heen reageerde .De techniek die ik toen ging toepassen was voor dat ik niet alles op mijzelf betrok. Tijdens deze behandeling voelde ik dat het mij niet zoveel meer deed bepaalde dingen. Dat ik niet meer zoveel met de dingen in zat. Ik ben blij dat ik naar Ben Meijer ben doorverwezen door Gerard. Ben heeft mij de angst leren accepteren die bij DPS naar voren kwam. Het laten inzien dat het allemaal niet zo erg is en het uiteindelijk allemaal goed is. Ik hoop dat mensen die DPS hebben ook naar Ben gaan. Hij kan je verder helpen. Je kan bij Ben echt alles vertellen niks is raar. Ik voel mij nu al 3 maanden zeer goed soms vergeet ik zelfs wel is dat ik mij niet meer angstig voel. Ik ben blij dat ik Ben heb leren kennen. Bedankt Ben en als ik ooit weer ergens mee zit weet ik je te vinden. Met vriendelijke groet, L.

L.

25 jr, vr.

Hallo allemaal, mijn naam is Delara en ik ga het even hebben over mijn ervaring met derealisatie/depersonalisatie en mijn ervaring met Ben Meijer. Mijn dr/dp begon rond eind februari 2017, ik had veel stress en daardoor begon ik 1 keer per week te blowen. Het ging voor een maand goed, totdat het uit ging met mijn vriend, waardoor ik op die zelfde avond nog had geblowd. Ik kreeg een bad trip, het ging totaal niet goed met mij en vanaf de volgende dag kwam ik in een derealisatie terecht. Het was echt een naar gevoel, alles leek nep om mij heen, ik kreeg een raar licht gevoel in mijn hoofd en had een raar gevoel in mijn onderbuik en ik dacht serieus dat ik gek werd in mijn hoofd. Ik belde nog 2 artsen en die zeiden ‘ ah joh het gaat wel van zelf over’ . Nou niet dus. toen belde ik een drugsforum en legde ik het verhaal uit en zij zeiden ook dat heel veel mensen hier last van hebben en dat het ‘ van zelf over gaat’, nou geloof me als je er niks aan doet gaat het ook zeker niet over. Uiteindelijk typte ik derealisatie in op google en kwam ik op ben meijer uit. Ik heb 5 sessies met hem gehad, je leert als het ware je angsten op te lossen door middel van kloppen en de duim ringvinger techniek. Het ging natuurlijk niet binnen 1 of 2 keer weg.. en het duurde ook wel een tijdje (6 maanden) voordat ik weer in mijn lichaam terecht kwam. na die vijf sessies voelde ik mij wel beter, maar nog niet helemaal honderd procent. Je moet zelf thuis ook kloppen en je duim en ringvinger gebruiken. Wat je ook kan doen is elke dag mediteren voor laten we zeggen 15 minuten, dan moet je de lift gebruiken om helemaal in je lichaam weer te zakken, doe dat voor ongeveer 2/3 weken elke ochtend en je merkt echt wel verschil.

Delara

18 jr, vr.

Hallo, ik ben Rik (pseudoniem) een 21-jarige jongen die een keer spacecake had genomen met wat vrienden. Toen ik het nam begon ik na een uur later me heel raar te voelen en begon te trillen, hoge hartkloppingen te krijgen en ik was heel angstig. Dit duurde ongeveer 2 uur. Daarna ben ik naar huis gegaan om te slapen. De dag daarna voelde ik me heel vaag (een soort van zweverig gevoel) en besefte ik wat er gisteren gebeurd was. Toen ik wou slapen laat in de avond kreeg ik uit het niets weer trillingen en werd weer angstig, begon te zweten en had hoge hartkloppingen. Ik kon daarna niet meer slapen. De maanden daarna had ik nog steeds deels dat gevoel en dacht ik dat me alles kon gebeuren wat eng of erg was bijvoorbeeld; dat ik dood zou gaan, dat ik achterna werd gezeten door iemand, een hartaanval, een TIA etc. Eigenlijk alles wat kon gebeuren dacht ik dat het werkelijkheid zou worden. Wanneer ik aan die gedachtes dacht kreeg ik het gevoel van die bad trip daarbij vandaar dat het zo angstig was. Derealisatie voelde voor mij aan als een soort angst van een gedachte waar je heilig in gelooft. Het kan van alles zijn en je hebt die angst niet onder controle hoe meer je er aan denkt hoe erger het wordt. Het geeft een gevoel voor mij dat alle enge gedachtes je onder controle kan nemen en je er niet meer boven uit komt. Je denkt er elke dag aan en het neemt een soort van je leven over Het effect van derealisatie - Ik ging met bijvoorbeeld door angst met mijn hart niet echt meer intensief sporten door de hoge hartslag wat ik eng vond voor een hartaanval Studie was ik ook een soort van emotioneel klaar mee Alcohol vermeed ik ook een kleine periode Vier maanden daarna zocht ik hulp hiervoor ik zocht een hypnotherapeut in de buurt voor hulp. Na drie keer te zijn geweest was ik wel iets meer ontspannen en gelukkiger alleen het probleem van mij loste niet op. Ik werd daarna zelfs depressiever omdat ik dat het voorbij zou zijn en de hypnotherapeut zij dat het over zou gaan. Daarna ben ik gaan opzoeken wat ik precies had. Dit was voor mij een hele grote stap en ik vond het ook eng om op te zoeken want ik dacht dat er een kans was dat het nooit te redden viel. Tijdens het zoeken op google kwam ik op een drugsforum uit en las ik dat er iemand hetzelfde probleem als ik had. Iemand in de comments daarbij zij dat het derealisatie was. Ik zocht daarna gelijk op google derealisatie en vond Ben als therapeut. Ik had hem gelijk gebeld om een afspraak te maken. Ik moest daarvoor wel helemaal naar Apeldoorn rijden(woon zelf regio Amsterdam) maar als ik geholpen kon worden vond ik het dik waard om te komen. De eerste keer dat ik kwam legde Ben me uit waar het probleem zat en leerde ik meer over wat ik had en een oefening/techniek waardoor je minder angsten kreeg. De tweede keer legde hij me nog meer technieken uit en ondervond ik geen angsten meer de dagen daarna. Dit was een hele grote stap. En na de derde keer legde hij mij nog uit over wat empathie te maken heeft met mijn probleem en hoe je hier mee om moet gaan. Na drie keer was ik genoeg geholpen om er zelf uit te komen. De oefeningen die hij me leerde doe ik elke dag ongeveer twee keer 5 minuten. Er zijn een stuk of wat dingen veranderd sinds ik afspraken heb gemaakt met Ben. Ik heb geen last van raar gevoel meer met alcohol drinken, angsten zijn weg, reacties van bad trip heb ik nog maar licht en ongeveer 10 procent nu en ik doe wat ik wil en durf alles wat ik voor mijn derealisatie had. Als ik een kater door de alcohol heb nog wel een beetje moeite met slapen en tussen de dagen door heb ik nog wel veel gedachtes maar heb daar geen angsten bij. Ik denk dat ik nog moet wennen aan het normaal en ontspannen voelen na 5 maanden derealisatie te hebben gehad. Ik ben superblij dat ik Ben heb gevonden om me te helpen. Ik zou Ben zeker aanraden als je geholpen wilt worden met hetzelfde probleem als ik. Tips van Rik: Tips: ga niet afstand nemen van dingen door je derealisatie. Ga er niet vanuit dat het vanzelf over gaat. En als je toch derealisatie even hebt laat het dan even over je heen gaan en doe de oefeningen daarna. En zeg tegen jezelf dat het je mag laten gebeuren.

Rik

21jr (2018), m.

Ik ben bij Ben terecht gekomen nadat ik drie jaar lang, elke dag, last had van DPDR. Door de DPDR ben ik gestopt met dansen, wat ik het meest vervelende vond, omdat ik mezelf niet herkende in de spiegel en daardoor paniek kreeg. Daarnaast kreeg ik paniek bij harde geluiden, waardoor ik veel minder het huis uit ging, en angst kreeg voor het autorijden. Dit ook omdat ik autorijden gevaarlijk vond omdat ik het idee had dat ik nooit echt helemaal wakker was. Ook sprak ik veel minder af met vrienden omdat ik het idee had dat ik ze niet echt herkende op het moment dat ik bij ze was. Op een gegeven moment had ik bijna nergens echt meer plezier in, omdat ik bij alles het idee had dat ik het niet echt bewust mee kon maken, en dat ik er niet echt bij was. Voordat ik bij Ben kwam, had ik echt weinig vertrouwen dat dit ooit nog goed kon komen, waardoor ik in het begin erg sceptisch over Ben zijn therapieën dacht. Echter, al na de eerste sessie had ik echt het idee dat ik met iemand aan het praten was die me echt helemaal snapte, terwijl ik dit nooit had gehad bij andere mensen waarmee ik heb gepraat. Daarnaast was ik na de eerste sessie al helemaal om, omdat ik met zo veel minder stress weer naar buiten liep, en in de tijd tot de volgende sessie geen enkele keer meer echt paniek heb gehad, terwijl ik dit minimaal 3 à 4 keer per week had. Hierdoor kon ik al na een paar sessies weer gaan dansen, autorijden, naar buiten en met vrienden afspreken. In de sessies erna is de DPDR helemaal weggegaan, en heb ik een veel duidelijker beeld gekregen over wat het veroorzaakt en over hoe ik zelf in elkaar zit. Daardoor heeft dit me ook een veel beter beeld gegeven wat ik echt belangrijk vind, waardoor ik weer vertrouwen durf te hebben. Dit ook omdat ik weet dat het weer weg kan, voor als het weer terugkomt. Tijdens de sessies was er een erg ontspannen sfeer, waardoor ik me snel op mijn gemak voelde. Kortom, Ben ik wil je echt onwijs bedanken.

Cathy

20jr (2019), vr.

Ik ben een man van 22 jaar die leed aan derealisatie (DR) en depersonalisatie (DP). Als jong volwassenen sta je in de bloei van je leven en geniet je zo veel mogelijk van je vrijheid. Bij mij was dit, door DR en DP, niet vanzelfsprekend. Tijdens mijn afstudeerstage als fysiotherapeut merkte ik dat het niet zo goed met mij ging. Ik draaide erg lange dagen op de praktijk in combinatie met mijn werk en scriptie. Door eigenwijs te zijn en niet aan de bel te trekken heb ik maanden lang gelopen met mijn klachten. Toen ik er klaar mee was en besloot het er met mijn ouders over te hebben ging het mis. Dit is was het moment dat ik brak en een burn-out kreeg. Mijn DR en DP werden door mijn burn-out alleen maar erger waardoor ik me een kastplantje voelde. De wereld om mij heen zag er gek uit, onwerkelijk. Na meerdere behandelingen bij de psycholoog dacht ik dat het aan mijn ogen lag en besloot een specialist op te zoeken. Dit loste mijn probleem niet op en ik kreeg weer een tegenslag. Na veel research en piekerwerk kwam ik uit bij Ben Meijer terecht. Mensen die aan DR en DP lijden denken dat ze gek zijn/worden. Niemand om je heen begrijpt je en dit simpelweg omdat niemand in jouw schoenen kan gaan staan en de wereld een keer door jouw ogen kan zien. Ben Meijer is anders, hij is ervaringsdeskundige en dit merkte ik meteen bij mijn eerste consult. De manier hoe hij met mij sprak en dingen uit mijn verhaal pikte gaf mij een gevoel van ontlading. Eindelijk iemand die mij begreep en wist wat het daadwerkelijk was. Ik heb zes sessies met Ben gehad en veel huiswerkoefeningen moeten doen. Deze sessies en oefeningen waren pittig, je komt jezelf enorm tegen. ‘Als je van je DP en DR af wilt komen dan kan dat, maar je moet het zelf doen en ik zal je sturen en de handvatten geven’ zei Ben altijd. Je moet het inderdaad zelf doen, je moet knokken en doorzetten als het lastig wordt. Ben is er enorm voor mij geweest en heeft mij fantastisch geholpen. Deze man is gemaakt voor dit werk en zijn manier van communiceren en omgang met zijn cliënten is bewonderenswaardig. Ik ben inmiddels afgestudeerd fysiotherapeut en op zoek naar een baan. De DR en DP zijn soms nog wel wat aanwezig maar velen malen minder dan voor mijn behandeling. Door de oefeningen red ik mij en ik weet dat ik er wel kom. Kortom, wil je van je DP/DR af dan moet je bij Ben Meijer wezen, ik raad het je sterk aan. Met hard werken en een positieve instelling kan jij het ook.

Martijn

hr, 22 jr (2020)

Voor ik in contact kwam met Ben, zat ik inmiddels een maand of 10 in een burn-out ontstaan door langdurige stress op het werk. Ik had bij een psycholoog geholpen, maar die werkte vooral volgens haar eigen protocol en leek daarmee voorbij te gaan aan mijn klachten en behoeften (sterker nog, ze had geen idee dat ik naast een burn-out aan derealisatie leed, immers wist ik dit zelf toen ook nog niet). Naast complete oververmoeidheid, bleef ik maar last houden van een soort jetlag-gevoel. Alsof ik er niet helemaal bij was, mezelf niet herkende in de spiegel en alsof mijn lichaam en geest niet synchroon liepen met elkaar en met de omgeving. Taken als boodschappen doen of een wasje draaien waren hierdoor een grote uitdaging, en autorijden durfde ik niet omdat het onverantwoord voelde door de duizeligheid. Het voelde echt alsof ik nooit meer de oude kon worden, en ik was ook erg bang om voor altijd te blijven hangen in deze nare situatie. Per toeval kwam ik terecht op de website van Ben, toen ik eenmaal door had dat mijn klachten niet zozeer burn-out klachten waren, maar derealisatie. Na 3 sessies bij Ben, merkte ik al meer effect dan alle sessies bij de psycholoog. Ben herkent de klachten en heeft hier zijn behandeling op toegespitst. Ik leerde weer om het vertrouwen in mijn lichaam en geest terug te krijgen met praktische oefeningen, en daarmee gepaard namen de klachten gaandeweg af. In totaal heb ik 7 sessies bij Ben gehad en is het traject nu in principe klaar. Ik kan zeggen dat ik mezelf weer veel meer de oude voel. Ik durf weer op mezelf te vertrouwen, en schiet niet gelijk meer in paniek als ik me toch (met name bij moeheid of stress) wat duizeliger voel. Ik weet dat het dan tijdelijk is en dat het weer zal wegtrekken. Inmiddels ben ik weer een aantal dagdelen aan het re-integreren op werk, rij ik weer auto en kan ik het huishouden weer oppakken. Ik luister beter naar m'n lichaam en neem meer en sneller rust. Voor degenen die vol in hun derealisatie zitten en bang zijn dat het nooit meer goed komt wil ik zeggen: ik herken jullie gevoel en heb dit zelf ook bijna een jaar lang gehad, maar toch ben ik met sprongen vooruitgegaan. Ik dacht ook dat het nooit goed zou komen, maar met behulp van Ben kan ik weer normaal functioneren.

Y

Y - vr, 30 jaar (2021)

Mijn naam is Sascha en ik ben 18 jaar oud. Ik heb gedurende mijn jeugd / tienerjaren eigenlijk nooit last gehad van mentale problemen of iets dergelijks, alles ging daarboven eigenlijk altijd goed. Toen mijn vriendinnen op een vakantie een drugs avond hielden (ik deed niet mee) en ik hen allemaal drugs zag doen begon mijn “journey with depersonalization”. Ik werd 2 dagen later wakker en ik herkende mezelf niet in de spiegel. Alles en iedereen om mij heen voelde ontzettend onbekend, en ik dacht dat ik gek werd. Ik kreeg last van depersonalisatie. Ik heb ongeveer 6 maanden rondgelopen met DP rondgelopen, totdat ik bij Ben terecht kwam. Hij heeft mij in 3-4 sessies volledig van mijn depersonalisatie afgeholpen, iets wat talloze andere psychologen niet konden. Ik heb er nu eigenlijk helemaal geen last meer van, behalve als ik heel moe ben maar door de oefeningen van Ben weet ik me daar altijd snel uit te halen. Ik wil Ben ontzettend bedanken voor alles wat hij voor mij heeft gedaan. Als degene die dit leest last heeft van DR / DP zou ik het echt echt aanraden om een afspraak te maken bij Ben. Hij heeft mijn leven een stuk gemakkelijker gemaakt en hier zal ik hem altijd dankbaar voor zijn.

S.

vr, 18, 2021

Meestal ontvang ik emails met persoonlijke verhalen hoe mensen DP/DR hebben gekregen en een verzoek om hulp. Af en toe ontvang ik ook een email als deze. Ha Ben, Zie mijn voorgaande mail ook, vooral naar jou verstuurd vanwege het gedicht VERWIJDERDIVMPRIVACY. Dat sluit mooi aan bij een gesprek van ons, alweer een tijdje geleden. Mijn DR-klachten zijn al maanden afwezig of heel soms, heel licht sluimerend. Daar ben ik heel blij mee, natuurlijk. Dat je het weet. Hoe gaat het met jou? Groeten, NAAMVERWIJDERDIVMPRIVACY

Sinds ik 4 jaar geleden een post partum depressie kreeg heb ik erge last van anhedonie en derealisatie. Online kwam ik bij Ben terecht. Al heel snel kon ik digitaal terecht voor een afspraak (afstand is te groot voor gave to face afspraak). Ben is direct en gaat snel aan de slag met je klachten. Hij leerde mij hoe om te gaan met de onderdrukte gevoelens en deze weer toe te laten in m’n leven. Niet eerder heb ik bij therapeuten het gevoel gehad zo veel handvaten te krijgen als hij Ben. Al heel snel na onze eerste sessies merkte ik verandering. --we hebben 3 sessies nodig gehad. Ook bij een terugvallen - 1 sessie - is het heel fijn dat je handvaten hebt gekregen. Bij een ernstige terugval stond Ben me heel snel bij en ook via whatsapp heel veel steun ervaren. Al met al hele goede ervaring.

Sandy

Verpleegkundige, 2023