Het hoofdkenmerk van dissociëren is afstand (dissociatie betekend afstand). Dissociatie is een van de drie facetten van een depersonalisatie/derealisatie stoornis. De andere twee zijn depersonalisatie en derealisatie.
Je hebt last van emotionele afstand. Je merkt dat anderen wel voelen, zowel hun eigen gevoelens als het aanvoelen van andere mensen en sferen. Dat kan je niet meer. Het lukt je ook niet meer om je te laten raken. Je voelt je emotioneel afgevlakt. Artsen en psychologen noemen dit ook wel anhedonie, maar dan zonder depressie. Een beetje dissociatie is in je hoofd zitten, maar als de afstand nog groter is, word het een helikopterview. Je ziet jezelf en ervaart dat er een afstand is tussen jou, als waarnemer, en je lichaam, als levenloos ding.
Wat sterk opvalt hierbij, is het afgesloten zijn van je emotionele gevoel, niet kunnen invoelen, niet empathisch zijn, niet verbonden voelen. Dat uit verbinding zijn kan worden benoemd als bord voor je kop, waarin je niet in staat bent om aan te voelen wat je handelen, spreken bij een ander doet.
Je voelt je ook niet verbonden met andere mensen, niet verbonden met je lijf.
De emotionele vervlakking die optreed is niet primair van een depressieve aard, maar van een gevoelloze of kille aard. Het raakt je niet meer. Dit is een prima en normale reactie bij extreme bedreiging van een trauma, maar is zeer beperkend en ongezond als dit blijft na een trauma.
Wil je van je derealisatie klachten af?
Bel nu voor een afspraak.
Oorzaken Derealisatie en Depersonalisatie
De oorzaak van derealisatie, dissociatie en depersonalisatie is altijd hetzelfde: levensbedreigende situatie. Diepere oorzaak is een hechtingsstoornis.
